ชีวิตเด็กแบรนด์เนม ตอน เพิงหมาแหงน

เพิงหมาแหงน คือที่พักริมทางที่เด็กหนุ่มชอบไปนั่งจับกลุ่มและคอยแซวสาวๆที่เดินผ่านไปมา แน่นอนในร้านที่ บ.ก ทำงานก็มีเพิงหมาแหงน แต่เปลี่ยนจากเด็กหนุ่มเป็นเกย์แก่ ตุ๊ดเด็ก และชะนีฉี่แตก เพิงหมาแหงนของเราคือโต๊ะกลม 2 ชั้น ที่ประดับด้วยแจกันดอกลิลลี่สีขาว เราแหงนอย่างมีสไตล์
โต๊ะสวยตัวนี้ตั้งอยู่ตรงทางเข้าร้านมองออกไปจะเห็นผู้คนที่เดินผ่านไปมา ซึ่งคือเหยื่อของพวกเรา การทำงานบริการทุกที่ย่อมมีกฎว่าห้ามเม้าท์ลูกค้าอย่างเด็ดขาด และที่ทำงานของ บ.ก ก็เช่นกัน เรารักและเชิดชูลูกค้า เราจะเม้าท์แต่เฉพาะคนทั่วไปที่เดินผ่านไปโดยไม่รู้ตัวว่ามีสายตาของกลุ่มคนวิกลจริตจ้องมองอยู่
"อีน้อง ไปเอากรรไกรมาซิ จะตัดเกสรดอกลิลลี่ เดี๋ยวมันหกเปื้อนใส่ของ เบื่อจริงๆ ตัดทุกวัน" ปีเตอร์บนหมุบหมิบ ไม่เดินมาเอากรรไกรเอง ใช้ บ.ก ให้ไปหยิบมาให้
"สวยดีเนอะ ดอกลิลลี่" บ.ก ชื่นชมดอกลิลลี่สีขาวพุ่มใหญ่ยักษ์ที่ปีเตอร์กำลังจัดใส่ในเแจกันทรงสูง
"สวยกะผี! กูขี้เกียจจัด เกสรก็ต้องมาตัดออกทุกวันเวลาดอกมันบาน" บ่นแต่ยังตัดเกสรอยู่
"ช่อใหญ้ ใหญ่ นี่ยืนอยู่ข้างหลังแจกันปิดมิดหัวเลยนะนี่"
"ดีซิ จะได้ยืนแอบดูคนได้" บ.ก ไม่เข้าใจที่ปีเตอร์พูดในตอนแรก จนได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกเพิงหมาแหงน
ลูกค้าจะเข้ามาในร้านเป็นบางช่วง ไม่ใช่ตลอดเวลาเหมือนอย่างสมัยนี้ ช่วง 10 โมง ถึงเที่ยงจะเงียบมีลูกค้าเข้ามาไม่กี่เทิรน์ (คือคำที่ใช้เรียกแสดงความหมายของการที่พนักงานขายออกไปรับลูกค้าแต่ละครั้ง) และจะเพิ่มมากขึ้นในช่วงเวลาหลังจากบ่ายโมงเป็นต้นไป และจะพีคมากช่วงตั้งแต่ 5 โมงเย็นถึง หนึ่งทุ่ม ก่อนที่เราจะปิดร้านเวลาสองทุ่มตรง ช่วงเวลาที่ไม่มีลูกค้าเข้ามาแล้วพวกเราไม่มีอะไรทำ เราจะมาจับกลุ่มกันที่เพิงหมาแหงนลิลลี่

เหยื่อรายแรก ชายแท้ วัยรุ่น ใส่เสื้อทีเชิต I ❤️ N.Y
"อีน้อง I ❤️ N.Y แปลว่าอะไร?"
"I love New York ไง" บ.ก ตอบประหนึ่งกำลังเล่นเกมส์โชว์
"ผิด!"
"ฮะ ผิดได้ไงก็มันแปลว่าฉันรักนิวยอรค์"
"มันแปลว่า I LOVE น้าโย่ง (เชิญยิ้ม)" เราสองคนหยุดกึก แล้วก็หัวเราะกันแบบคนเสียสติ

เหยื่อรายที่สอง ชายไม่แท้ วัยรุ่น ใช้แป้งทาหน้าผิดเบอร์ไปหลายสี ใส่ชุดรัดรูป
"อีน้องมาดูนี่ซิ มานี่เร็วๆ"
"ใครอะพี่ปีเตอร์" บ.ก วิ่งรี่มาหลังจากพับเสื้อเสร็จ
"จีเซล"
"ไหน จีเซลไหน" บ.ก มองหา จีเซล สุดยอดนางแบบโลก
"นั้นไง" ปีเตอร์ชี้ไปที่ตุ๊ดเด็ก หน้าขาววอก เดินสลับขาฉับๆ
"มึงดูมันเดินซิ อย่างกับจีเซล เดินแบบอยู่บนแคตวอลค์ มีการเดินทิ้งเอวด้วย"
"เม้าท์เขา" แล้วพวกเราก็ขำกัน เพราะตุ๊ดเด็กคนนั้นเดินอย่างนั้นจริงและมีการพ้อยต์หยุดตรงหัวมุมก่อนเดินเลี้ยงเข้าหลังเวทีไป

เหยื่อรายที่สาม ชายแท้ ฝรั่ง หล่อมากกกก
"แซ่บ แซ่บ โอ๊ย แซ่บ" ปีเตอร์ยืนหนีบโจ๊ะ (อากัปกริยาของเกย์แก่ ยืนขาชิดบิดเข่าเข้าหากัน ย่อตัวและขมิบก้นเล็กน้อย ทำเวลาตื่นเต้น)
"พี่ปีเตอร์หิวข้าวเหรอ"
"อีบ้า มึงดูซิฝรั่งคนที่กำลังเดินมาดิมาหล้อ หล่อ"
"ไหนๆ" บ.ก รีบแหวกกอดอกลิลลี่เพราะอยากเห็นให้เต็มตา
"เฮ้ย เดี๋ยวเขาเห็น" ปีเตอร์ตีมือ บ.ก ฝรั่งคนนั้นยังคงเดินเข้ามา และกำลังจะเดินเข้ามาในร้าน
"เขามองมาทางฉันด้วยหละ" บ.ก ยืนนิ่งตะลึงในความหล่อ ปีเตอร์รีบถลาไปรับและพาไปดูเสื้อเชิ๊ต คุยกันกระหนุงกระหนิง (ปีเตอร์มโนไปเอง)
"อ้าวตกลงไม่ซื้อเหรอ" บ.ก ถามหลังเห็นลูกค้าฝรั่งสุดหล่อเดินออกไป
"ฉันไม่สนใจแล้วหละ เขามาหาเสื้อเชิ๊ต ตอนแรกนึกว่าจะใส่ไปงานแต่งงาน ที่ไหนได้จะใส่แต่งงานเอง อารมณ์เสีย แต่มันก็ไม่มีไซส์ด้วยหละตัวที่เขาจะซื้อ เขาเลยบอกขอดูก่อน" ปีเตอร์ท่าทีไม่กระหนุงกระหนิงอีกต่อไป
"โอ้ๆ ไม่เป็นไรนะ" บ.ก ปลอบปีเตอร์ แต่ก็อดหัวเราะไม่ได้
เพิงหมาแหงนลิลลี่ของพวกเรา ตอนนี้ได้รับการส่งต่อตำนาน โดนย้ายไปประดับอยู่อีกสาขาหนึ่ง ทุกครั้งที่ บ.ก เห็นโต๊ะตัวนี้ บ.ก จะชอบคิดถึงวลี "I LOVE น้าโย่ง" วันนี้คุณรักน้าโย่งแล้วหรือยัง?