ตอนนั้น บ.ก อายุพึ่งจะ 22 มีประสบการณ์การทำงานมาบ้างนิดหน่อย แต่ยังไม่เคยทำงานสายแฟชั่นมาก่อน ได้แต่อาศัยใจรักในแฟชั่นและการออกแบบ ผสมกับความพยายาม จนในที่สุดได้รับโอกาศจากผู้ใหญ่ให้เข้ามาทำงาน ไม่มีการฝากใช้เส้นใดๆทั้งนั้น กว่าจะผ่านมาได้ต้องสัมภาษณ์งานถึง 4 รอบจนเกือบถอดใจ ช่วงแรกของการเริ่มทำงานต้องมีการแทร์นฝึกอบรบมากมายเตรียมความพร้อม เป็นหนึ่งในช่วงที่สนุกที่สุดของงานก่อนที่ฝันร้ายจะมาเยือน
ที่ร้านจะมีรุ่นพี่สองคน และรุ่นน้องอีกสองคนซึ่งรวม บ.ก ด้วย แต่ละวันทำอะไร? ทำความสะอาดร้าน จัดของ เช็คสินค้า และขายของ ส่งงานช่าง งานมากมายยิบย้อยจิปาทะ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือ ยอดขายแต่ละวัน ขายได้ก็ดีไป ขายไม่ได้โดนจ้าา เครียดมาก ประสบการ์เรายังไม่แก่กล้าเท่ารุ่นพี่ขายได้น้อยกว่าใครเพื่อน ยอมรับชะตากรรม แต่ละวันช่วงเช้าจะมีการประชุมและดูว่ามีใครบ้างที่ยอดขายติดลบ บ.ก โดนเกือบจะทุกวันจนชิน เรามีความรู้เรื่องแฟชั่นมีเซ้นส์ในสไตล์มากกว่าคนอื่น ภาษาเราก็ได้แต่ทำไมยอดขายเราแย่ เราพลาดตรงไหน ทุกวันกลับบ้านไปเช็ตกับเพื่อนต่างแดนสมัยที่ MSN ยังครองโลก เพื่อนได้แต่ให้กำลังใจทำงานต่อไป เครียดขั้นที่หนึ่งเรื่องยอดขาย เครียดขั้นกว่าคือเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ เธอเป็นสาวรุ่นวัย 30 ต้นๆที่ทำงานขายสินค้าแฟชั่นมาหลายปี มีประสบการณ์และมีลูกค้าเก่ามากมายแน่นอนเธอเป็นที่รักของผู้จัดการร้านและบริษัท และด้วยตำแหน่งซีเนียร์เธอจึงมีพาวเวอร์และออร่ารุนแรงครอบคลุมอยู่ในร้านตลอดเวลา ขอเรียกเธอว่า ออร่า เพื่อจะได้เข้าใจและเห็นภาพได้มากยิ่งขึ้น ออร่านั้นไม่กินเส้นอย่างแรงกับช่างซ่อมเสื้อผ้าที่สุดแสนจะใจดีและน่ารักประจำร้าน ด้วยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อนในอดีต ทั้งสองจะคุยกันแค่เฉพาะเรื่องงานเท่านั้น วันไหนทำงานกับออร่าสองคนความเครียดจะลงกระเพาะ ด้วยกลัวว่าชีจะแผลงฤิทธ์ใส่ แต่ด้วยความที่ บ.ก เจียมเนื้อเจียมตัวทำให้รอดพ้นเหตุการณ์ต่างๆมาได้หลายครั้งคราว แต่ครั้งที่ต้องจารึกไว้เกิดขึ้นในช่วงหนึ่งของการเปิดตัวห้างที่ร้านตั้งอยู่ จึงมีการเตรียมงานวุ่นวายภายในร้านเพื่อที่จะรับลูกค้า บ.ก กำลังรับลูกค้าที่หาซื้อเสื้อเชิ๊ตสีขาวอยู่ สีขาวอย่างเดียวกันมีโชว์ตั้ง 5-6 แบบ แถมลูกค้าก็หยิบดูเองอีก และวางคืนสลับที่กัน แน่นอนมันเป็นเรื่องเล็กน้อยธรรมดาที่เกิดขึ้นได้ แต่สำหรับออร่ามันคือความผิดขั้นประหารชีวิต! ออร่าฟ้องผู้จัดการ และผู้จัดการเรียกพนักงานในร้านที่เหลือไปด่า ชนิดฟังแล้วเซ็ง ช่วงพักกินข้าว บ.ก คิด "กูจะลาออก"
โปรดติดตามตอนต่อไป
อ่านต่อ ตอนที่ 2
อ่านต่อ ตอนที่ 2
No comments:
Post a Comment